نکاتی که حتما باید درباره رفتار با اسبها بدانید!

همه ما ممکن است در رابطه با اسب و سوارکاری دچار اشتباهاتی شویم که می تواند بسیار خطرناک باشد؛ مثلا اسب دوانی با سرعت بدون زین و پریدن از موانع غیر استاندارد. اما شاید برایتان عجیب باشد که بشنوید هیچکدام از این دو مورد عملا به اندازه کاری مثل تیمار کردن یکی از اسبها با برس در نزدیکی اسبی دیگر خطر آفرین نیست!

 آمار نشان می دهد که بیشترین خطرات برای افرادی که با اسب سروکار دارند زمانی اتفاق افتاده است که فرد به جای اینکه سوار بر اسب باشد روی زمین بوده است. بنابراین، سرعت و ارتفاع تنها عواملی نیستند که ممکن است باعث دردسر برای سوارکاران شوند!

هرگاه که به اسبی نزدیک می شوید باید کلاه ایمنی به سر داشته باشید تا از ایمنی خود مطمئن باشید، و حتی وقتی مشغول غذا دادن به اسب هستید یا او را تیمار می کنید یا به جایی هدایت می کنید نیز همواره باید هشیار باشید.

وقتی با اسب در زمین هستید سعی کنید در کوتاهترین فاصله ممکن نسبت به او بایستید. دهنه اسب را کوتاه بگیرید و در موقعیتی نسبت به سر اسب (در مقابل او) قرار بگیرید که نتواند برگردد و شما را گاز بگیرد. بین شانه و سر اسب ها به اندازه ای فاصله وجود دارد که اسب به راحتی می تواند به سرعت سرش را برگرداند و گاز بگیرد.

ممکن است این توصیه برایتان عجیب بنماید؛ غالبا اینطور به نظر می رسد که هرچه از اسب دورتر بایستیم امنیت بیشتری خواهیم داشت. اما واقعیت این است که وقتی در نزدیکی اسب می ایستید چندان به چشم او نمی آیید.

برای اینکه بیشترین میزان ایمنی را در رابطه با اسب داشته باشید به نکات زیر توجه داشته باشید

وقتی با اسب در زمین هستید، خیلی مهم است که اسب همواره بداند که شما کجا قرار گرفته اید، و وقتی به او نزدیک می شوید باید حواسش به شما باشد. وقتی می خواهید اسب را تیمار کنید از قسمت جلو شروع کنید و به تدریج به عقب (پشت اسب) بروید. بهتر است نواحی حساس و قلقلکی بدن اسب را بشناسید و همواره با دست تماس خود را با بدنش حفظ کنید، مثلا ناحیه پهلوی اسب. اگر باعث قلقلک اسب شوید به احتمال زیاد به شما لگد می زند. هنگام غذا دادن به اسب بهتر است بین شما و او حصار قرار داشته باشد. در هنگام انجام هر کاری در اصطبل، هرگز اسب را بین خودتان و در خروجی قرار ندهید.

موقع انجام هر کاری، به آرامی با اسب حرف بزنید. با اسب از همان زمان کره گی به درستی و به آرامی رفتار کنید و مراقب باشید هیچ عادت بدی در او شکل نگیرد. و این یعنی اسب را به خوردن خوراکی هایی مثل فند و شکر یا غذا خوردن از دست شما عادت ندهید. از زمانی که اسب کره است او را به بودن با انسانها عادت بدهید. همچنین بهتر است از همان ابتدا او را به فضاهای باز ببرید تا با اتفاقات گوناگون آشنا شود، مثلا پرچمی که در هوا تکان می خورد یا موسیقی که با صدای بلند پخش می شود.

حکم بودن در رفتار با اسب اهمیت دارد، اما این به هیچ وجه به معنی بدرفتاری با حیوان نیست. با اسب همیشه با احترام رفتار کنید و به یاد داشته باشید که طبیعت اسب آزاد و کنجکاو است. هرگز وقتی اسب را هدایت می کنید طناب به دور مچتان نبندید.

برای اینکه بفهمید حال اسب چگونه است باید به چشم ها و گوش هایش دقت کنید. اگر احساس کردید مشکلی وجود دارد، مثلا گوشهای اسب به عقب برگشته است، با دهانش ملچ ملوچ می کند یا به این طرف و آن طرف قدم می رود سعی کنید با او به آرامی حرف بزنید و او را آرام کرده، احساس امنیت به او بدهید.

وقتی با اسب کار می کنید هرگز حرکت ناگهانی از خود نشان ندهید. اگر اسب مایل است، گردنش را نوازش کنید. رفتار آرامی داشته باشید و همواره اطمینان یابید که اسب می داند تنها نیست و شما در محل حضور دارید.

با تمام این توصیفات دقت داشته باشید که اسب باید محکم بودن شما را نیز درک کند و بداند که شما با او به آرامی رفتار می کنید اما نه بیش از حد مهربان. همواره کنترل اوضاع را در دست داشته باشید.